Hepimizin belli bir yaştan sonra yüklendiği sorumluluklar var. Doğduğumuz anda ağlamamız beklenir, biraz büyürüz konuş derler, yürü derler. Azcık daha büyüyünce yemeğini kendin ye derler. Daha sonra ise büyüdün okula başla. Bunların hepsi birer sorumluluk. Bizi biz yapan, birey yapan sorumluluklarımız. İlkokula (hatta çoğumuzun anaokuluna) başladığımız günden itibaren en büyük sorumluluğumuz ise ders çalışmak… Ders çalışmalıyız çünkü ailemiz öyle istiyor, ders çalışmalıyız çünkü başarılı olmalıyız, ders çalışmalıyız çünkü en iyisi olmalıyız… Hayır! Ders çalışmalıyız çünkü hayatta kalmalıyız, bir birey olarak.
Belli bir yaşa kadar ailemizin çalışmaya teşvik konusunda destekleri küçümsenemeyecek kadar fazla. İyi ki varlar. Öte yandan şöyle bir algı var ‘ Önceliğin derslerin olmalı, önce ödevler…’ Peki, bu ne kadar doğru? Ben kendimi bildim bileli yani ilkokul birinci sınıfa başladığım andan itibaren hiçbir zaman ödevlerini erkenden bitiren öğrencilerden olamadım. Her zaman son geceye kalıyordu ama inanılmaz şekilde yetişiyordu. Üniversiteye geçtim hala öyleyim. Hala da yetişiyor. Belki eksik oluyor, istediğim her şeyi yapamıyorum ama elimden geleni yaptığım için asla pişmanlık duymuyorum. Tabi bir de öncelik meselesi var. İş önceliklere gelince bende sıralar karışıyor. Normalde ilk olarak önemli ve acil olan işi bitirmek gerektiği söylenir. Ben ise araya mutlaka zevk aldığım, beni mutlu eden bir şeyleri ekler, o listeyi bozarım. Örnek verecek olursak; yeri geldi jüri öncesi seyahate gittim, yeri geldi teslim öncesi festivale katıldım. Bu gibi her yeni deneyimin bana yetiştirmem gereken iş için güç ve motivasyon kazandırdığını fark ettim. E bu ikisi bir arada olunca da aşılamayacak zorluk yok sanırım.
Dikkat edelim; ‘Projeyi son geceye bırakın.’ demiyorum. ‘Proje yapacağım derken sizi mutlu eden şeyleri geri plana atmayın.’ diyorum. Proje her zaman vardır, tasarlanacak bir şeyler her zaman buluruz. Öğrenecek çok şey vardır. Fakat size projeden, çizimlerden, eskizlerden, kariyerden, meslekten daha önemli bir şey söyleyeceğim. İnsanlarda sizi siz yapan, duruşunuzu belirleyen şey: Gülümsemeniz. Yüzünüzde oluşan içten gelen bir gülümseme… Tabi şimdi diyeceksiniz ki ‘Proje yetişmiyor sen ne diyorsun? Gülecek halimiz mi kaldı?’ Gülümsemek size güç verir, motivasyonunuzu arttırır ve öz güven kazandırır. Her zorluğa rağmen devam edebilmeyi öğretir. Tabi içten bir gülümseme için de mutlu olmak gerekir. Mutlulukla kalın.
