Çoğumuz üniversite hayatında ailemizden uzakta yaşıyoruz. Yaşadığımız süreci ailemize aktarmamız bi hayli zor oluyor. Hele de mimarlık öğrencileri olarak :)
Jüriler, maketler, çıktı masrafları, sabahlamalarımız, kritikler.. Daha neler neler.
Ben üniversiteyi ailemin yanında okuyan biri olarak yazıyorum bu yazıyı. Özellikle anneme :) Babaları es geçmemek gerek tabi ama bugün annelerin günü.
Zorlu sürecimizde öyle destekleri oluyor ki. Anneler işte, ne zaman hangi konuda yanımızda olmadılar ki.
Proje çalışırken aniden gelen çay, kahveler.. Meyveler, börekler.. :)
Hadi kızım bi ara ver gel muhabbet edelim demeler.. Biraz yürüyelim açılırsın diye ortaya atılan fikirler..
Kendilerini değil hep bizi düşünen anneler.
İlk projeleriniz de onlarladır, jüriniz onlardır.
İlk kurabiyenizi birlikte yaparsınız mesela, ev işlerini ondan öğrenirsiniz. İlk hocanız hatta hep hocanızdır anneler. Nerde nasıl davranmanız gerektiğini onlar öğretir, kişiliğinizi onlar kazandırır. İyisiyle kötüsüyle hep yanınızdadır. İlk eleştirmeninizdir.
Sadece küçükken değil, sizi okutur, öğretir, büyütür. Büyüdüğünüzde de devam eder bu. Tabi onların gözünde büyümezsiniz :)
Kendimizi iyi hissetmemiz için açtıkları bir telefon yeter mesela. Gülümsemeleri mutlu eder bizi, huzur buldurur. Psikolojik olarak o kadar destek oluyorlar ki. Sadece psikolojik de değil destekleri. Ömür boyu ve her alanda. Yanımda iyi ki var dedirtiyorlar her anımızda.
Projemin her detayını inceler, bilir annem. Hatta yeri gelir kritik verir. Şunu ekle bunu çıkar der, şöyle daha iyi olmaz mı diye söyler. Yeri gelir renklerini seçersiniz beraber, yeri gelir kendi evinizin bahçesini süsler gibi vaziyet planı yaparsınız. Elinin pattex olmasına aldırmadan maketinizi yapıştırmaya yardım eder, tutar spreyler. Falçatanın keskinliğine, onla olan bağınıza alışmıştır artık. Aman dikkat et demekten de geri duramaz tabi :) Elinizdeki laptopu, çıktıları görür kıyamaz; maketinizi de o taşır. Hem de sizin kolladığınız gibi kollar, ne kadar emek verdiğinizi bilir çünkü. O da emek vermiştir sizinle birlikte.
Uykusuyla savaşır, sizin savaştığınız gibi.
Hocalarınız projenizi beğenmediğinde o da üzülür, güzel geçen kritikler de o da mutlu olur sizin kadar.
Jüriye ben de geleyim diye dalga geçer, jüri bitince de hemen ara der. Merak eder, heyecanlanır. Ne kadar duygunuz varsa paylaşır. Hisseder, annedir çünkü o.
Aldığınız notu sahiplenir. Sahiplenmek hakkıdır. Her ne kadar sizin projeniz de olsa arkasında o vardır.
Sen mezun olunca şöyle bir ev istiyorum der, anlatır, çizer. Bilir zaten artık hangi mekan nerede olmalı. Nasıl daha iyi kullanılır, farkındadır bunların. Hocalarınızı bilir, tanır. Çünkü her anlattığınızı dikkatle dinler. O kadar içindedir ki işin. Mimar annesidir, aynı zamanda mimardır da.
Sizdeki gelişimi fark eder, eskiyle kıyaslar. Daha iyisin ya da bu daha kötü oldu diye yönlendirir. Hayatlarımız boyunca elimizden tutan anneler, üniversite de yol göstericiniz olur. Siz sadece onu izlersiniz.
Karanlığı delen de onlardır, yolunuzdaki engelleri kaldırıp atanlar da.
Yeri geldiğinde en yakın arkadaşımız, sırdaşımız onlardır.
Karşılıksız severler hep, kendilerine de bişey istemezler. Her şey bizim içindir.
Siz de onlar için bir şey yapın. Onlar mutlu olsun diye herhangi bir şey işte. Ve lütfen bugüne özel olmasın sadece. Onlar hep yanımızdalar. Biz de hep öyle..
Tüm annelerimizin anneler günü kutlu olsun
