Gestalt prensiplerinin özeti şudur: “Bütün, kendini oluşturan parçaların toplamından bağımsızdır.”
Kent de kendisini oluşturan parçaların toplamından bağımsızdır. Aslında bu durum mesleki tatmini arttıracak bir detaydır. Belirli sanatsal yöntemleri bilimle harmanlayıp başka bir sanat yaratmak, muhteşem! Ama kişisel inancım şu şekildedir, kent kendisini oluşturan parçaların toplamından fazla olmak zorundadır. Az değil.
Plancısı, peyzaj mimarı, mimarı, mühendisi, iç mimarı, endüstriyel tasarımcısı; üst ölçeği, alt ölçeği hiç fark etmez, hepsi almış başını gidiyor. Hepsi ayrı telden çalıyor. Mimari üzerinden uzmanlaşalım derken herkesin kendi bahçesini yeşillendirme çabası birbirlerine ayak bileklerinden zincirlenmiş bu meslek gruplarının ilk önce kendi sonunu daha sonra ise kentin sonunu getireceği kanısındayım.
Her mimari disiplin bağlı olduğu, bağlı olmak zorunda olduğu, bağlı olmaya ihtiyacının olduğu diğer disiplinlerle iş birliği içerisinde olmak zorundadır. Zaten kendi mesleki dinamiklerine çözüm bulmanın zor olduğu bu disiplinlere daha fazla zorluk çıkarmak gibi algılanmamalı, zorlukları el ele çözmek için ilk adım olarak görülmeli.
Çokbilmişsiniz diye eleştirildiğimizde bile içten içe övünmelerimizin hakkını verelim. Çok bilelim! Kente yapılan her müdahaleyi bilelim. Yapıya dokunan her şeye ilgi duyalım. Bu sayede kendimi, mesleğimizi daha iyi tanıyacağımıza inancım tam. Kendini iyi tanımış bir meslek grubunun başarıya ulaşamaması çok düşük bir ihtimal kalır.
Mimari disiplinler kendi aralarında ki disiplinsizliği çözmek zorundadır. Bir bütünden daha fazlasını oluşturabilmek için görev paylaşımın iyi yapmış bir bütün olarak yola devam etmelidir.